Θεατρική κριτική
«ΚΡΕΜΑΣΤΕΝΕΣ
ΜΠΙΖΝΕΣ»
Οι
«δράστες» ξαναχτύπησαν για 3η φορά στην Κρεμαστή. Δηλαδή ο Σύλλογος
Θεάτρου, Χορού και Μουσικής «ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ»
ανέβασε ακόμα ένα θεατρικό έργο στο Πνευματικό Κέντρο Κρεμαστής το Σαββατο Κύριακο
7 και 8 Φεβρουαρίου 2015. Αυτή τη φορά με τον τίτλο «Κρεμαστενές Μπίζνες», που
το σενάριο έγραψε η Μαρία Αϊβάζη και την σκηνοθεσία έκαμε ο Κώστας Τρέχας. Το έργο είναι μια
κωμωδία κοινωνικού περιεχομένου που εξελίσσε ται στην δεκαετία του 1980
μεταξύ μιάς Κρεμαστενής οικογένειας νεοξενοδόχων, που στράφηκε όπως
πολλοί άλλοι Ροδίτες στον Τουρισμό, και μιας
οικογένειας Αγγλων τουριστών , που
λατρεύουν κάθε τι το Ελληνικό. Έτσι από την παραδοσιακή περιποίηση και φιλοξενία των ντόπιων Ελλήνων, που θέλουν ν’ αφήσουν
άριστες εντυπώσεις στους αλλοδαπούς επισκέπτες του νησιού μας , μεταφερόμαστε
και στην αλληλεπίδραση της ξένης νοοτροπίας
και πολιτισμού, και στην αναπάντεχη σύγκρουση που φέρνει η αυθόρμητη συναισθηματική σχέση των ετερόφυλων τέκνων της κάθε οικογένειας.
Κι αυτή η σύγκρουση γέννησε γέλιο! Αλλά
τελικά οι Ελληνικές παραδοσιακές αξίες μοιραία συμβιβάζονται ή αλλοιώνονται με τον νέον οικογενειακό «κώδικα ζωής» (modus
viventi) που έφερε η Ευρωπαϊκή Δύση στον τόπο μας. Και «ο σκοπός αγιάζει τα
μέσα».΄Ητοι, η υλική (οικονομική και
τουριστική) ανάπτυξη της Ρόδου είχε το ηθικό
τίμημά της (αλλοίωση Ηθών και εθίμων
Καίτοι ερασιτέχνες ηθοποιοί όλοι, είχαν
εξαίρετη ερμηνεία των ρόλων τους οι παρακάτω:
Ο εύσωμος Κεγκάς (Μιχάλης
Λούπης) ως pater familias και ξενοδόχος, με την έντονη ιδιωματική Κρεμαστενή διάλλεκτό του αλλά και την «γλώσσα του σώματος», η σύζυγός
του Τσαμπίκα (Μαρία Προδρομίδου), το Πηγώ
(Πηγή Στεργενάκη) ως παραδοσιακή μάμμη και ως προς την ενδυμασία και ως
προς την νοοτροπία της παλιάς γεννιάς
που φεύγει, η Αγγλί δα μαμά Κριστίν
(Βούλα Γεωργιού-Χατζηβασιλείου) με άριστη υποκριτική σωματικών εκφράσεων και
λόγων και η φίλη της ΄Εμμα (Μαρία
Καζακίδου) με πραγματικήν ερμηνεία της ξένης
ανέμελης και φιλελεύθερης τουρίστριας , που φλερτάρει ανοικτά τον γιό
του ξενοδόχου Αντώνη (Μιχάλη Λαό), ενώ η κόρη του Ρηνιώ (Παρασκευή Κοντομανώλη)
ερωτοτροπεί αντίστοιχα με τον γιό της Κριστίν , τον Τζών (Μιχάλη Διακάκη). Καλή
και η υποκριτική προσπάθεια των υπολοίπων ηθοποιών: Κάρολου (Τάσου
Κυρτάσογλου), Δήμητρας (Σπυριδούλας Πάσσαρη) και Σπυριού (Κώστα
Τσαμπικάκη).
΄Όμως (για να πούμε και του
στραβού το δίκαιο) το έργο αυτό συγκρινόμενο με το προηγούμενο (Η ΚΡΕΜΑΣΤΕΝΗ ΠΕΘΕΡΑ) μειονεκτεί σε πολλά σημεία: Και στα σκηνικά (που ήτο ένα μόνο και φτωχό)
και στα ενδυματολογικά και στην πλοκή και στον αυθορμητισμό και αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών και στην παραγωγή γέλιου στους θεατές και στο φανταστικά απρόσμενο
των εξελίξεων που είχεν « η Κρεμαστενή πεθερά» (όπου η απουσία των
Αντώνη Κλωνάρη και Βασίλη Μάτση ήταν αισθητή), ακόμα και στην Μουσική! Δεν νοείται δηλαδή σ’ ένα έργο
(80-100 λεπτών περίπου) να ακούγονται 10 ημιτελή τραγούδια και να
συγχέονται αυτά του Καζαντζίδη με του
Χριστάκη κλπ. Ούτε είναι σωστό αντί για τουριστικό χάρτη της Ρόδου, να
ανοίγεται χάρτης της..Χαλκιδικής!!!
Ευχόμαστε το
επόμενο έργο που θ’ ανεβάσει το «Κάστρο» να έχει το τρανταχτό και μαζικό εκείνο
γέλιο της «Κρεμαστενής Πεθεράς» αλλά και το παράλληλα δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα
του κόσμου.
Ρόδος 9-2-2015 ΣΠΥΡΟΣ
ΔΡ. ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ
